Waldemar Świerzy
Urodzony w Katowicach w 1931. Dyplom ASP w Krakowie – Wydział w Katowicach w 1952. Projektuje plakaty, znaczki pocztowe, okładki do płyt, kalendarze. Jest jednym z twórców "polskiej szkoły plakatu" z lat 60. i 70. XX wieku i należy do grona najwybitniejszych polskich plakacistów.
Świerzy jest autorem imponującej, o ile nie rekordowej, ilości plakatów, stworzył ich do chwili obecnej ponad półtora tysiąca. Artysta projektuje głównie plakaty o tematyce kulturalnej (teatralne, filmowe, cyrkowe i muzyczne), ale w jego dorobku nie brakuje także prac o wymowie społecznej czy propagujących sport.
Tuż po ukończeniu studiów Świerzy doskonalił swoje umiejętności warsztatowe i poszukiwał własnego stylu. W jego ówczesnych pracach rozwiązania graficzne dominowały nad malarskimi, a punktem wyjścia dla budowania znaku w plakacie była już wtedy postać ludzka. Jego plakaty z początku lat pięćdziesiątych charakteryzowały się uproszczeniem formy i nowatorskimi rozwiązaniami typograficznymi. W połowie lat 50. warsztat artysty wyraźnie się zmienił i stał się bardziej malarski - kompozycje plakatów nabrały dynamizmu, jakby ich forma eksplodowała od wewnątrz. Nastąpiło to pod wpływem nowych nurtów w malarstwie, zwłaszcza tej odmiany malarstwa abstrakcyjnego, która preferowała spontaniczność wypowiedzi. Właśnie Świerzy jako pierwszy wprowadził do plakatu elementy malarstwa i pozostał mu wierny w dalszej twórczości.
Z biegiem lat w plakatach Świerzego pojawiają się echa malarstwa gestu, abstrakcji lirycznej, secesji, a przede wszystkim pop-artu. Artysta szukał też inspiracji na innych obszarach, często dość odległych od profesjonalnej grafiki użytkowej, takich jak sztuka ludowa, malarstwo naiwne, jarmarczne malowidła czy komiks. Wszystkie te inspiracje Świerzy przerabiał na swój indywidualny, oryginalny styl. Potrafił bardzo zręcznie wiązać niemal w organiczną całość nieprzystające do siebie, na pierwszy rzut oka, motywy. Szerokiemu spektrum stylistycznemu Świerzego towarzyszyło znaczne rozszerzenie wykorzystywanych technik artystycznych - obok gwaszu pojawiła się akwarela, kredka, ołówek; często artysta w jednym projekcie używał kilku różnych technik.
Najważniejsze nagrody:
1959 - Toulouse - Lautrec Grand Prix
1962 - Third Toulouse - Lautrec Award
1970 - First Prize "Prix X Biennale di Sao Paulo"
1972 - Srebrny medal na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie
1978 - Złoty medal na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie
1979 - Pierwsze miejsce na Biennale Plakatu w Lahti
1974 - Pierwsze miejsce w The Annual Film Poster Competition of "Hollywood Reporter" w Los Angeles
1985 - Złoty i brązowy medal na The International Jazz Poster Exhibition in Bydgoszcz
1985 - Pierwsze miejsce w The Annual Film Poster Competition of "Hollywood Reporter” w Los Angeles
Najważniejsze wystawy:
1960 - Vienna, Galerie in der Biberstrasse
1966 - Documenta Kassel
1967 - Moscow
1971 - X Biennale di Sao Paulo
1972 - Caracas
1976 - Stockholm
1978 - Warszawa, Muzeum Plakatu w Wilanowie
1980 - Mexico City, Poliforum Sigueros
1981 - Copenhagen, Galerie Oxe
1984 - Goslar, Museum in Zwinger
1986 - Jacksonville
1987 - Pecs
1988 - Prague
1989 - Poznań, Łodź, Szczecin
1990 - Aosta
1989 - Lahti, Taidemuseo
1990 - Kassel, GHK
1991 - Tokyo, Creation Gallery G8
1993 - Chaumont, Festival de Affiche -
1997 - Warszawa, Muzeum Plakatu w Wilanowie
1998 - Dansk Plakat Museum, Aarhus
2000 - Plakat Kunst Hof, Essen
2001 - Museum of Contemporary Art, Teheran
2002 - Muzeum Miasta Wrocławia, Wrocław
Od 1965 profesor Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu i od 1994 profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Członek Alliance Graphigue Internationale.